Ο τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης. Αυτός είναι ο τίτλος που συνοδεύει συνήθως τα ρεπορτάζ που αφορούν τον Λευκορώσο Α.Λουκάσενκο, του οποίου το όνομα, βρίσκεται ολοένα και συχνότερα στην ατζέντα των Ευρωπαίων ηγετών. Ρωσία και Λευκορωσία έχουν αποκτήσει εσχάτως δορυφορική σχέση, με τον μη αναγνωρισμένο από τη Δύση «Πρόεδρο» της δεύτερης να καλεί τη Ρωσία να αναπτύξει πυρηνικά όπλα στη χώρα του, εφ’ όσον το ΝΑΤΟ αναπτύξει πυραυλικά συστήματα με ανάλογες δυνατότητες στην Πολωνία. Στο παρελθόν η Λευκορωσία φιλοξενούσε στρατηγικούς διηπειρωτικούς πυραύλους Topol και περισσότερες από χίλιες πυρηνικές κεφαλές, ωστόσο με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το Μινσκ ζήτησε από τη Μόσχα να αναλάβει την τύχη του εξοπλισμού, υπογράφοντας τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων (NPT) το 1994.
Ο Λουκάσενκο ωστόσο, αυτή την εβδομάδα πήγε ένα βήμα παραπέρα. Σε αντίθεση με τη μέχρι σήμερα στάση του, αποφάσισε να αναγνωρίσει την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, μια πράξη που επιβεβαιώνει τη συμπόρευση των δύο χωρών στην περιοχή, σε μια περίοδο που η ρωσική πλευρά στέλνει ξεκάθαρα μηνύματα προς τη Δύση, να πάψει να προσεγγίζει την Ουκρανία. Το Κρεμλίνο προειδοποιεί πως τυχόν ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ θα εγείρει αντίποινα από την πλευρά της Μόσχας, σε μία περίοδο που οι δύο χώρες συγκεντρώνουν στρατό στην περιοχή του Ντονμπάς. Οι ΗΠΑ από την πλευρά τους γνωρίζουν πως η διάσταση της διένεξης είναι ακόμα μεγαλύτερη, διότι Πεκίνο και Ταϊβάν παρακολουθούν με ενδιαφέρον τη στάση της αμερικανικής πλευράς και τι μπορεί αυτή να προοικονομεί για τη δική τους διένεξη.
Η έκρυθμη κατάσταση στην περιοχή πάντως, επηρεάζει ευθέως τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο μεταναστευτικό. Ενώ είναι οι χώρες του Νότου, που δέχονται ετησίως δεκάδες χιλιάδες παράτυπους μετανάστες και οι εκκλήσεις τους για αλλαγή του μεταναστευτικού πλαισίου πέφτουν διαχρονικά στο κενό, για μερικές εκατοντάδες που διέσχισαν τα σύνορα Λευκορωσίας – Πολωνίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να προχωρήσει σε εξαιρέσεις. Πιο συγκεκριμένα, το Κολλέγιο των Επιτρόπων ενέκρινε τη χαλάρωση των κανονισμών ασύλου για την Πολωνία, τη Λιθουανία και την Εσθονία, σε μια προσπάθεια να αποφορτίσει την αγωνία των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης για τις μεταναστευτικές πιέσεις που δέχονται από τη Λευκορωσία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως κάθε φορά που ένας παράτυπος μετανάστης εισέρχεται σε κάποια από τις τρεις χώρες θα πρέπει να κρατείται σε ειδικό κέντρο στα σύνορα, όπου θα εξετάζεται η αίτηση του, δίχως να προωθείται στην ενδοχώρα, με την κράτηση να μπορεί να επεκταθεί έως και τις 16 εβδομάδες. Με τον τρόπο αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιχειρεί να απορροφήσει τους κραδασμούς από τις αντιδράσεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και παράλληλα να αποθαρρύνει τους μετανάστες να επιχειρήσουν την είσοδο για να μη βρεθούν υπό κράτηση.
Αυτό που ανησυχεί ωστόσο τις Βρυξέλλες, είναι τι θα γίνει στην περίπτωση που κάποιος Αφρικανός ηγέτης αποφασίσει να ακολουθήσει τη «μέθοδο Ερντογάν» με την εργαλειοποίηση των μεταναστών. Διότι με το Λουκάνσενκο αρκούσαν οι οικονομικές κυρώσεις για να περιοριστεί το φαινόμενο, αλλά με κάποιο ηγέτη αφρικανικής χώρας, που δεν έχει και πολλά να χάσει, οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα βρεθούν σε τραγικά διλήμματα.