«Ούτε μια ίντσα ανατολικότερα». Μ’ αυτή φράση, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο Αμερικανός Υπ.Εξωτερικών Τζ.Μπέικερ θέλησε να καθησυχάσει στις 9 Φεβρουαρίου 1990 το σοβιετικό ηγέτη Μ.Γκορμπατσόφ σχετικά με τους φόβους επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. 31 χρόνια μετά όμως, ο κόσμος έχει αλλάξει, οι κοινωνίες έχουν γίνει περισσότερο φιλελεύθερες και η Ρωσία δεν αντιμετωπίζεται από τη Δύση με το ίδιο συστημικό βάρος, που αντιμετωπίζονταν για σχεδόν δύο δεκαετίες η ΕΣΣΔ.
Σήμερα, το Ηνωμένο Βασίλειο προετοιμάζεται να συνδράμει την Ουκρανία στην κατασκευή δύο ναυτικών βάσεων στη Μαύρη και την Αζοφική Θάλασσα, ενώ αμερικανικοί αντιαρματικοί πύραυλοι Javelin και περιπολικά σκάφη βρίσκονται ήδη σε ουκρανικό έδαφος, αποτυπώνοντας τη γενικότερη διάθεση του ΝΑΤΟ για εμπλοκή στην περιοχή. Αυτή η διευρυνόμενη κινητικότητα αυτονόητα προκαλεί εκνευρισμό στο Κρεμλίνο, το οποίο αναζητά τα δικά του σημεία πίεσης, με τα απόνερα της τρικυμίας να έχουν φτάσει ήδη στο Βερολίνο. Η πρώτη ημέρα στο γραφείο δεν ήταν όπως την περίμενε ο νέος Γερμανός Καγκελάριος Ο.Σόλτς. Η κρίση στα σύνορα Ρωσίας – Ουκρανίας εντείνει τις πιέσεις για κυρώσεις εναντίον της Μόσχας, με τη Γερμανία να βρίσκεται στο επίκεντρο, λόγω του νέου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. Οι πιέσεις για μη λειτουργία του αγωγού εντείνονται σε μια περίοδο, που οι ΗΠΑ εκτιμούν ότι η ρωσική πλευρά προετοιμάζεται να εισβάλει στα ανατολικά εδάφη της Ουκρανίας, είτε ευθέως, είτε μέσω «ανώνυμων» αντάρτικων ομάδων που θα επιχειρήσουν από τα εδάφη της Λευκορωσίας, με τρόπο ανάλογο της εισβολής στην Κριμαία. Υπολογίζεται, πως περίπου 100.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν προωθηθεί σε περιοχές κοντά στα σύνορα των δύο χωρών, με τις ΗΠΑ να μιλούν ανοιχτά για κίνδυνο επανάληψης των γεγονότων του 2014.
Την ίδια στιγμή, η αμερικανική πλευρά ζητά περισσότερο αποφασιστικές ενέργειες συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν πρέπει να θεωρείται το τηλεφώνημα του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Α.Μπλίκεν στον Κ.Μητσοτάκη, λίγες ώρες πριν ο Έλληνας Πρωθυπουργός συναντήσει το Β.Πούτιν. Επιπλέον, επανέρχεται στο τραπέζι η αποκοπή της Ρωσίας από το σύστημα ασφαλών διατραπεζικών συναλλαγών SWIFT, η οποία κατά το παρελθόν είχε χαρακτηριστεί από Ρώσους αξιωματούχους ως ισοδύναμη «κήρυξης πολέμου», καθώς μπορεί να έχει επιπτώσεις που θα συρρικνώσουν το ρωσικό ΑΕΠ έως και 5%.
Είναι αυτονόητο, πως η ολοένα και διευρυνόμενη παρουσία της Δύσης στην Ουκρανία προκαλεί την αντίδραση της Ρωσίας, που θεωρεί πως απειλούνται τα ζωτικά της συμφέροντα. Εάν και αυτό δε θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν, ίσως τελικά η αδυναμία των ΗΠΑ να πείσουν τη διεθνή κοινότητα να ευθυγραμμιστεί με τη δική τους ανάγνωση των γεγονότων, να είναι αυτή που προκαλεί το μεγαλύτερο εκνευρισμό. Είναι χαρακτηριστικό πως εν μέσω της κρίσης στην Ουκρανία, Ινδία και Ρωσία συμφώνησαν να εμβαθύνουν τις μέχρι σήμερα διμερείς σχέσεις τους, με το Νέο Δελχί να αποκτά νέα οπλικά συστήματα από τη Μόσχα, με αξία που ξεπερνά τα 5,4 δισ. δολάρια, αγνοώντας πιθανές κυρώσεις από την αμερικανική πλευρά. Ότι δηλαδή έπραξε και η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, με την επισήμανση ωστόσο, πως η δεύτερη είναι και χώρα μέλος του ΝΑΤΟ. Και το γεγονός πως ολοένα και περισσότεροι δρώντες αψηφούν τις ΗΠΑ, δε μπορεί να περνά απαρατήρητο.