Η πανδημία συνδέεται με το φόβο. Φόβο για τη ζωή. Φόβο για τη μείωση του εισοδήματος. Για τη δουλειά, τις ανθρώπινες σχέσεις, τα δικαιώματα μας, την αύξηση της παρεμβατικότητας του κράτους, για το μέλλον. Δεν είναι ψέμα πως η πανδημία έδωσε το έναυσμα στα κράτη να κερδίσουν μέτρα στις προσωπικές ζωές όλων μας. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Pew Research Centre σε πολίτες 17 χωρών με ανεπτυγμένη οικονομία, ο κρατικός αυτός παρεμβατισμός στην καθημερινότητα μας οδήγησε στη διεύρυνση της πόλωσης.
Στην ελληνική περίπτωση το 61% των ερωτηθέντων απάντησε, πως όντως η πανδημία και οι συνέπειες της διεύρυναν την κοινωνική διαίρεση, με το 84% να σημειώνουν πως η πανδημία άλλαξε καθοριστικά τη ζωή τους. Παρ’ όλα αυτά, στην έρευνα παρουσιάζεται το εξής παράδοξο. Ενώ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, οι ψηφοφόροι που ταυτίζονται περισσότερο με την Αριστερά υποστηρίζουν τα περιοριστικά μέτρα, στην Ελλάδα, η τάση είναι αντίστροφη. Το 55% όσων δηλώνουν Αριστεροί στην Ελλάδα είναι ενάντια στα μέτρα περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού, σε αντίθεση με το 34% εκείνων που ψηφίζουν στο δεξιό φάσμα και δε συμφωνούν με τα περιοριστικά μέτρα.
Στην πραγματικότητα, η έρευνα δεν κάνει λάθος. Όλοι εκείνοι οι δρώντες που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχαν στην προμετωπίδα της δράσης και της ρητορικής τους την κοινωνική ή την ταξική αλληλεγγύη κρύβονται από την εκστρατεία του εμβολιασμού. Σημαντικό μέρος του κλήρου αντιτίθεται στα μέτρα, πολέμησε τους περιορισμούς και απέχει από άμβωνος από κάθε κήρυγμα που θα ενθαρρύνει τους πιστούς να προστατέψουν τους εαυτούς τους και τους γύρω τους. Συνδικαλιστικές οργανώσεις με χιλιάδες μέλη οργάνωσαν πορείες και διαδηλώσεις για οτιδήποτε τον τελευταίο χρόνο, αλλά δεν ανέλαβαν το ρόλο που τους αναλογεί στην προστασία των συναδέλφων τους. Κόμματα, οργανώσεις της Αριστεράς, νεολαίες και σχηματισμοί που κατά καιρούς κάνουν προγραφές όσων δεν κρεμούν πάνω για αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αγώνες, δεν έγραψαν ούτε ένα στράτσο για την αλληλεγγύη στο σύντροφο μέσα από τον εμβολιασμό. Η συμπεριφορά όλων αυτών δεν καθορίζεται από τα ίδια κίνητρά. Παρουσιάζει όμως ένα κοινό σημείο. Την ιδιοτέλεια και το μίκρο-όφελος εις βάρος μιας αποστολής που σε άλλα ζητήματα, οι ίδιοι θα έλεγαν πως «βρίσκεται στον πυρήνα της καθημερινής δράσης τους».
Προς απογοήτευση τους όμως, το σχέδιο υπονόμευσης κάθε ενέργειας που δεν ικανοποιεί τα συμφέροντα τους, δε βγαίνει. Το 60% των πολιτών δηλώνει πως η Κυβέρνηση διαχειρίστηκε ορθά την πανδημία, ενώ σε αντίστοιχο σχεδόν ποσοστό έχει φτάσει η εμπιστοσύνη προς το ΕΣΥ. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν, σε μια εποχή που η προσπάθεια για παλινόρθωση της φιλελεύθερης αστικής συνείδησης παίρνει σάρκα και οστά είναι να βγουν μπροστά. Όχι μόνο για να προστατέψουν τους ανεμβολίαστους συνανθρώπους μας, αλλά και την ίδια τους την ύπαρξη. Η εποχή που κάποιος αγόραζε κάτι επειδή είχε απλά καλό μάρκετινγκ. Πέρασε. Σήμερα οι πολίτες επιλέγουν ένα «προϊόν» και για όσα εκφράζει αυτός που το πουλάει.