«Η Μέρκελ είναι μια απίστευτα βαρετή πολιτικός», μου υπογράμμισε πριν τέσσερα χρόνια ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς συμβούλους της Γερμανίας. Και συνέχισε λίγο μετά, λέγοντας πως αυτό είναι και το πρόβλημα για το μέλλον της χώρας, καθώς «τα τελευταία χρόνια δεν έχει βρεθεί κανένας με περισσότερο ενδιαφέρον από αυτή». Όμως αυτή τη σιγουριά που δημιουργεί η έλλειψη ριζοσπαστικών αλλαγών, οι Γερμανοί την επιβράβευσαν δίνοντας στην Α.Μέρκελ το τιμόνι της χώρας για 16 χρόνια. Η αποχώρηση της όμως, όπως και η διαδοχή της, δεν κυλά ομαλά για τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU).
Για πρώτη φορά μετά το 2001, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), που μέχρι πριν λίγους μήνες φάνταζαν ξεπερασμένοι, εμφανίζονται να έχουν διαφορά έως και πέντε εκλογικές μονάδες στις δημοσκοπήσεις. Στον αντίποδα, το κυβερνών κόμμα μετά την ανακοίνωση του Α.Λάσετ ως υποψήφιου για την Καγκελαρία, βρίσκεται σε συνεχή πτώση, καταγράφοντας ποσοστά γύρω στο 20%, που εάν επαληθευτούν θα αποτελούν τη χαμηλότερη επίδοση από καταβολής εθνικών εκλογών στο ομοσπονδιακό κράτος. Τι συνέβη όμως και το τρίτο -πριν λίγους μήνες- SPD γύρισε το παιχνίδι; Αφενός θα μπορούσε να παραθέσει κανείς το ξεφούσκωμα των Πρασίνων, οι οποίοι φάνταζαν ως εναλλακτική επιλογή. Αφετέρου, μια σειρά από ατυχείς επιλογές του (CDU), όπως η ανάδειξη διαδόχου της Μέρκελ στο κόμμα και η παραίτηση της μετά από μόλις δύο χρόνια, η υπονόμευση του δημοφιλούς Βαυαρού δελφίνου Μ.Ζέντερ και οι γκάφες του -τελικά- υποψηφίου Καγκελαρίου Α.Λάσετ στις φονικές πλημμύρες του Ιουλίου, τον οποίο οι κάμερες έδειξαν να κάνει αστεία με φόντο το θάνατο 196 ανθρώπων.
Η βαθύτερη αιτία όμως, είναι πως κανείς από τους δύο δεν έπεισε πως μπορεί να αντικαταστήσει την απερχόμενη Καγκελάριο. Εκείνον δηλαδή, που θα κρατήσει σταθερά το τιμόνι, κάνοντας τους να επιστρέψουν ήσυχοι στην αγαπημένη τους μονοτονία, δίχως πολιτικές εκπλήξεις. Ακριβώς αυτό το κενό εντόπισε η ηγεσία του SPD που θέλοντας να απαντήσει στο ερώτημα των Γερμανών «μετά τη Μέρκελ, τι;», χτίζει μεθοδικά την εικόνα του υποψηφίου Καγκελαρίου και νυν Υπουργού Οικονομικών Όλαφ Σολτς. Με μια καμπάνια που επιχειρεί μέσα από την καριέρα του Σολτς να δώσει απαντήσεις στο πως θα κυβερνήσει, έφτασε στο σημείο να επενδύσει ανοιχτά σε ένα σύνθημα που απαντά στην αγωνία των Γερμανών. Σε αφίσες και διαδικτυακά πόστερ που κυκλοφόρησαν, κάτω από τη φωτογραφία του Σολτς συναντά κανείς τη φράση «αυτός μπορεί να είναι καγκελάριος», με το ουσιαστικό σε θηλυκό γένος, παραπέμποντας ευθέως στην απερχόμενη Καγκελάριο και στο ζητούμενο του ποιος είναι ικανός να συνεχίζει την πορεία που η ίδια έχει χαράξει.
Η εκστρατεία των Σοσιαλδημοκρατών επιχειρεί να εμφανίσει μια εικόνα του νυν Υπουργού Οικονομικών, ότι κοντινότερο στην απερχόμενη Καγκελάριο. Στόχος είναι να εκμεταλλευτούν την αδυναμία του Λάσετ να πείσει τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους των Χριστιανοδημοκρατών που επιθυμούν κοινωνική ηρεμία. Και προς το παρόν, το πετυχαίνουν. Μόλις τέσσερις εβδομάδες πριν τις εκλογές, ένα κομμάτι των παραδοσιακών ψηφοφόρων του CDU επιλέγει να διαβεί το ρουβίκωνα και να ψηφίσει τον υποψήφιο των διαχρονικών αντιπάλων ή στρέφεται σε μια ψήφο ιδεολογίας προς το κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP), διότι δεν πιστεύει πως η ψήφος στους Χριστιανοδημοκράτες θα είναι μια ψήφος εξουσίας. Και ανεξάρτητα από την τελική έκβαση των εκλογών, αυτό είναι ένα μάθημα που αξίζει να μελετήσουμε και στην Ελλάδα.