Εάν μια αλλαγή διεξάγεται παράλληλα σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο, αυτή είναι η μετάβαση σε μια κοινωνία με διαφορετικά ιδανικά, η οποία υπερβαίνει τις παραδοσιακές πολιτικές επιλογές. Δεν είναι λάθος να υποστηρίξει κανείς, πως από τη γενιά των ‘millennials’ μέχρι τους νεότερους ‘zoomers’ αναπτύσσεται μια συνείδηση κοινού μέλλοντος, πέρα από συμβατικά σύνορα. Ένα 15χρονο κορίτσι που μπορεί να διαδηλώνει για το Κλίμα στη Στοκχόλμη, σήμερα εμπνέει εκατοντάδες παιδιά στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Αθήνα, να κάνουν το ίδιο. Πρόκειται για γενιές που ελάχιστα ή καθόλου θυμούνται τον κόσμο δίχως το ίντερνετ, που αγοράζουν διαδικτυακά, μετακινούνται μέσα από εφαρμογές, δεν αντιλαμβάνονται την ύπαρξη συνόρων στις αγορές και δρουν ακτιβιστικά όταν παραβιάζονται στοιχειώδεις κανόνες εργασιακής ασφάλειας.
Σύμφωνα με τις αναλύσεις των exit polls, στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές οι νεότερες γενιές στήριξαν σε σημαντικό βαθμό τους Πράσινους και τους Ελεύθερους Δημοκράτες, τα δύο μικρότερα κόμματα που έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν στις διεκδικήσεις της νέας εποχής, την Κλιματική Αλλαγή, την προστασία του φιλελεύθερου τρόπου ζωής και επιχειρηματικότητας και την προάσπιση της Δημοκρατίας. Είναι χαρακτηριστικό πως στο νέο γερμανικό Κοινοβούλιο, θα βρίσκονται 28 βουλευτές που έχουν γεννηθεί από το 1990 και μετά, ενώ το κλείσιμο των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη, φαίνεται πως επισπεύδεται, σύμφωνα με την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων. Στην άλλη πλευρά του Ρήνου, οι επερχόμενες προεδρικές εκλογές του Απριλίου αναμένεται να επικυρώσουν πως η σημερινή ηγεσία δεν ήταν προϊόν συγκυρίας, αλλά συνειδητή επιλογή. Η εκλογή του Μακρόν σε ηλικία 39 ετών το 2017, έφερε στο τιμόνι της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας ένα νέο άνθρωπο δίχως τα βαρίδια και τις αγκυλώσεις των παραδοσιακών γαλλικών κομμάτων, που απέτυχαν να προσαρμοστούν και σχεδόν αφανίστηκαν. Ο Μακρόν πλασαρίστηκε στο γαλλικό ακροατήριο ως ένας μοντέρνος κεντροαριστερός υποψήφιος, αλλά σήμερα οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι τον αισθάνονται εξίσου δικό τους. Ίσως επειδή με την ίδια ευχέρεια που τοποθετείται στα περιβαλλοντικά ζητήματα ή την προστασία των εργαζομένων και τις startup, παίρνει ξεκάθαρη θέση και στην προστασία της ευρωπαϊκής κληρονομίας και του δυτικού τρόπου ζωής, έννοιες ταυτισμένες με την κυριαρχία, που διαχρονικά συγκινεί τα συντηρητικά ακροατήρια.
Εντός των συνόρων, μιλώντας σε διεθνές συνέδριο αυτή την εβδομάδα, ο Πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης υπογράμμισε πως πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα τολμηροί στην προσπάθεια μείωσης των ρύπων, ενώ παράλληλα προχωρά το σχέδιο για την απολιγνιτοποίηση, έχει ξεκινήσει μια πρώτη επένδυση στην ηλεκτροκίνηση, και η χρήση πλαστικού μιας χρήσης περιορίζεται ήδη. Η Ελλάδα όμως έχει πολλά βήματα να διανύσει ακόμα. Η ψηφιακή διακυβέρνηση κάνει μόλις τα πρώτα της βήματα. Το άνοιγμα της αγοράς παραμένει ημιτελές, ενώ η επένδυση στην Καινοτομία αποτελεί φρούτο μακράς ωρίμανσης. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερη τόλμη. Η κοινωνία που εγκλωβίζεται στην κίνηση, αντιλαμβάνεται πως οι 3.788 θάνατοι στην Αθήνα αποδίδονται στα αιωρούμενα σωματίδια (2014-16) λόγω ξεπερασμένων αντιρρυπαντικών τεχνολογιών στα αυτοκίνητα, δε συνιστούν υπερβολή. Ζει και υποφέρει από την ατμοσφαιρική ρύπανση που κατακλύζει τη Δυτική Θεσσαλονίκη, για την οποία η χώρα μας παραπέμθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και θα καταλάβει αυστηρότερα μέτρα σε συνδυασμό με μεταβατικές διατάξεις. Οι συνθήκες συνεπώς είναι περισσότερο ώριμες εκεί έξω, απ’ ότι εκτιμά το πολιτικό σύστημα. Τόλμη χρειάζεται. Και «καθαρές» λύσεις.