Το 2021 έμεινε στην ιστορία ως το έτος που η Γερμανία αποχαιρέτησε από τα δημόσια αξιώματα την Άγκελα Μέρκελ. Δεκαέξι χρόνια στο τιμόνι, η πρώτη ανατολικογερμανίδα επικεφαλής της ομοσπονδιακής κυβέρνησης επέλεξε η ίδια τους όρους της αποχώρησης της, διαμορφώνοντας το μετέπειτα τοπίο. Στις πρόσφατες εκλογές, οι Γερμανοί κλήθηκαν όχι μόνο να αποφασίσουν ποιος θα διαδεχθεί την απερχόμενη Καγκελάριο, αλλά το είδος της πολιτικής ηγεσίας που επιθυμούν. Και αποφάσισαν, όποιος υποψήφιος κατάφερνε να μπει με αξιώσεις στα παπούτσια της τέως Πρωθυπουργού, να τη διαδεχθεί. Έτσι ο Σοσιαλδημοκράτης Ο.Σόλτς ηγείται σήμερα του κυβερνητικού συνασπισμού, κληθείς, όχι μόνο να συνεχίσει την κληρονομιά της Μέρκελ αλλά να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο το μετριοπαθές στυλ της προκατόχου του.
Κι’ αν στην προσπάθεια εγκαθίδρυσης ενός νέου ύφους στη γερμανική πολιτική σκηνή, η Μέρκελ τα κατάφερε περίφημα, εκεί που απέτυχε ήταν εντός του κόμματος της. Και οι δύο της επιλογές για τη διαδοχή της (Α.Κραμπ-Κάρρενμπάουερ και Α.Λάσετ) εξελίχθηκαν σε πολιτικές τραγωδίες, με το δεύτερο να οδηγεί τους Χριστιανοδημοκράτες σε ιστορική ήττα στις πρόσφατες εκλογές. Αυτό είχε ως συνέπεια, έπειτα από δύο προσπάθειες, ο έλεγχος της ηγεσίας του CDU να περάσει στο Β.Σόιμπλε, μέσω του εκλεκτού του, Φ.Μέρτζ.
Μετά την αρχική ήττα που οδήγησε στην καταστροφική -για το CDU- υποψηφιότητα Λάσετ, ο Φ.Μέρτς κερδίζει επιτέλους (στην τρίτη του προσπαθεια!) την ηγεσία των Χριστιανοδημοκρατών. Υπερσυντηρητικός και λαϊκιστής για πολλούς, ο 66χρονος Μέρτς ήταν για χρόνια ουσιαστικά η εσωκομματική αντιπολίτευση της Μέρκελ, κατηγορώντας τη για «αριστερές πολιτικές στο μεταναστευτικό» και ζητώντας αναθεώρηση των συνταγματικών προβλέψεων για το καθεστώς ασύλου. Τέως επικεφαλής της επενδυτικής Black Rock παρουσιάζεται ως σφοδρός πολέμιος των κανονιστικών εμποδίων στην επιχειρηματικότητα, ακόμα κι’ αν αγγίζουν περιβαλλοντικές πτυχές. Θαυμαστής της οικονομικής προσέγγισης που εφάρμοσε ο Ντ.Τράμπ, δε διστάζει να ανεβάζει τους τόνους όταν προκαλείται. Εκλέχθηκε έχοντας τη στήριξη 248 χιλιάδων μελών των Χριστιανοδημοκρατών, που για πρώτη φορά κλήθηκαν να ψηφίσουν για την ηγεσία του ιστορικού κόμματος της Γερμανίας.
Με την εκλογή του να αναμένει την επικύρωση του συνεδρίου του κόμματος στο τέλος Ιανουαρίου, ο νέος ισχυρός άνδρας της γερμανικής κεντροδεξιάς δήλωσε πως θα επιχειρήσει να προσελκύσει τους νέους ψηφοφόρους, που με την αποχώρηση της Μέρκελ στράφηκαν πως τους Ελεύθερους Δημοκράτες και τους Πράσινους. Έχοντας τη στήριξη της νεολαίας του CDU, o Καθολικός Μέρτς πρέπει να υπερβεί κυρίως τον εαυτό του, αλλά και το παρελθόν του. Ήδη, κατά τη σύντομη προεκλογική περίοδο προσπάθησε να λειάνει τις γωνίες στο λόγο του, ωστόσο στη ντουλάπα του κρύβονται αρκετά πράγματα που ενδεχομένως θα επιθυμούσε να ξεχάσει. Το 1997, μαζί με άλλους 130 βουλευτές αντιτάχθηκε σε νομοσχέδιο που ποινικοποιούσε το βιασμό εντός γάμου, μια απόφαση που τον στοιχειώνει. Με τους ‘μιλλένιαλς’ να αποτελούν σήμερα τη μεγαλύτερη παραγωγική ομάδα της κοινωνίας, όντας πλήρως ευαισθητοποιημένοι στα ζητήματα της Κλιματικής Αλλαγής και υπέρμαχους μιας πιο φιλελεύθερης κοινωνίας, δε θα έχει εύκολο έργο. Μέχρι τότε, η άποψη πως αποτελεί τον ιδανικό αντίπαλο που θα επιθυμούσαν οι φανατικοί υποστηρικτές των μετριοπαθών πολιτικών της Α.Μέρκελ, θα κερδίζει συνεχώς έδαφος. Εξαιρετικό τάιμινγκ για τον Ο.Σολτς, μπορεί να πει κανείς.