Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) στο τέλος του 2017 ζούσαν στην Ε.Ε. περίπου 22,3 εκατ. μετανάστες, αποτελώντας περίπου το 0,45% του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία σε Μυτιλήνη, Σάμο, Χίο, Κω και Λέρο βρίσκονται εγκλωβισμένοι 17.771 μετανάστες, σε περιοχές που αθροιστικά ζουν 211.215 Έλληνες. Δηλαδή, ο συνολικός αριθμός των μεταναστών, αποτελεί αισίως το 8.4% του ντόπιου πληθυσμού, οι οποίοι είδαν τις ζωές τους να μεταβάλλονται βίαια και την καθημερινότητα τους να αλλάζει δραματικά.
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, η Ευρώπη κλείνει τα μάτια και αποφεύγει συνολικές λύσεις, την ώρα που οι τοπικές κοινωνίες δέχονται μεγάλη πίεση και οι μετανάστες ζουν υπό απάνθρωπες συνθήκες.
Και τι κάνει η Ευρώπη για να αποκαταστήσει την αδικία που υφίστανται οι κάτοικοι των νησιών; Ελάχιστα. Στους ανθρώπους, που είδαν βίαια τη ζωή τους να αλλάζει, λόγω της αποτυχίας των ευρωπαϊκών μεταναστευτικών πολιτικών, η στήριξη παραμένει αμελητέα. Τα κονδύλια κατευθύνονται κυρίως στη στήριξη του έργου της Ύπατης Αρμοστείας.
Σε μια Ευρώπη, όπου αρκετές χώρες αρνούνται να δεχθούν έστω και ένα μετανάστη ή πρόσφυγα στο έδαφος τους, η Ελλάδα οφείλει να διεκδικήσει αντισταθμιστικά έργα υποδομής για τη Μυτιλήνη, τη Σάμο, τη Χίο, την Κω, τη Λέρο και τα άλλα νησιά. Η χρηματοδότηση αυτή είναι ορθό να προέρθει από κονδύλια των χωρών, που υπονομεύουν την κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική και δε δέχονται μετανάστες.
Θα περίμενε κανείς, σήμερα που η Ελλάδα δέχεται τόσο μεγάλη πίεση στο μεταναστευτικό ζήτημα και έχει ιδιαιτέρως στενά περιθώρια στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, αυτή η προοπτική να αποτελεί κορυφαία διεκδίκηση της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μάταια.
Και επιπλέον, αν δε μπορεί η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, τότε οφείλει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες του. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ριζοσπαστικοποίηση θεριεύει, τα «fake news» κυριαρχούν και οι λαϊκιστές παραμονεύουν.
Είμαστε άνθρωποι, φιλοξενούμε ανθρώπους και δε μπορεί να υπάρχουν Ευρωπαίοι δύο ταχυτήτων. Και οφείλουν οι Έλληνες πολιτικοί να το καταστήσουν σαφές αυτό. Το Αιγαίο δε μπορεί να εξελιχθεί σε διαχρονικό σταθμό συγκέντρωσης ανθρώπινων ψυχών. Αυτό είναι εκτός από απάνθρωπο για τους μετανάστες και άδικο για τους νησιώτες, ενάντια στα εθνικά μας συμφέροντα. Ας το συνειδητοποιήσουμε άμεσα.