Στο συνέδριο της ΝΔ, ζήτησα το λόγο για να μιλήσω εκ μέρους των πολλών. Αυτών που νιώθουν ότι η φωνή τους δεν ακούγεται. Μίλησα για τη γενιά μας και περιέγραψα πως ονειρεύομαι την Ελλάδα.
Αναλυτικά η ομιλία μου:
κ. Πρόεδρε, κ. σύνεδροι, φίλοι και φίλες. Είμαι 33 χρονών και κατάγομαι από την Εύβοια. Σήμερα – θα σας μιλήσω για τους συνομηλίκους μου. Όχι για αυτούς που έφυγαν. Για το brain drain υπάρχουν πιο ειδικοί. Στο χρόνο που έχω, θα μιλήσω για αυτούς που έμειναν.
Ηλικιακά, ανήκω στη γενιά που οι κοινωνιολόγοι ονομάζουν millennials. Στην πρώτη «επιλεγμένη γενιά». Τη γενιά της τεχνητής γονιμοποίησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των social media. Μια γενιά που πέρασε στα πανεπιστήμια, περισσότερο χρόνο από κάθε άλλη, πλήρωσε πανάκριβα για τις σπουδές της, αλλά είναι δια-γενεακά αδικημένη.
Το 1/3 από μας, δουλεύει σε άλλο αντικείμενο από αυτό που σπούδασε. Και ζούμε σε ένα κράτος, το οποίο ξοδεύει 7 ευρώ για μισθούς και συντάξεις, αλλά μόλις 1 ευρώ για παιδεία και έρευνα. Με απλά λόγια, μεγαλώσαμε ως μια γενιά, πολύ καλή για να αποτύχει, αλλά η προσγείωση, ήταν δραματική. Τα τελευταία χρόνια, πολλοί συνομήλικοι μου, δουλεύουν για 400 και 500 ευρώ. Υποτίθεται 4ωρα, αλλά στην πραγματικότητα δουλεύουν 6ώρα ή 8ωρα σπαστά, χωρίς ρεπό ή αργίες.
Στέκομαι εδώ λοιπόν, για να ζητήσω για αυτούς τους ανθρώπους, όχι μόνο καλύτερους μισθούς αλλά κάτι πολύ σημαντικότερο:
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Αξιοπρέπεια, ώστε να μη δουλεύουν για μαύρα. Να μη δουλεύουν ανασφάλιστοι, να μην κρύβονται, όταν στο μαγαζί που δουλεύουν μπαίνει κάποια ελεγκτική αρχή.
Στέκομαι εδώ, για να νιώσουν ότι στο 12ο Συνέδριο της ΝΔ, ακούγεται η φωνή τους.
Η φωνή, όσων δουλεύουν σκληρότερα από ποτέ, αλλά παραμένουν φτωχοί. Και αναγκάζονται να μένουν με τους γονείς τους, να μη μπορούν να κάνουν όνειρα για οικογένεια. Να μη μπορούν να πάνε διακοπές ή δεν έχουν για επαρκή θέρμανση.
Για αυτούς τους ανθρώπους ήρθα να μιλήσω σήμερα. Για όσους νιώθουν ότι δεν υπάρχει καμιά προοπτική, Για όσους πιστεύουν ότι «όλοι ίδιοι είναι» και κανείς δε μιλά ή δεν κάνει τίποτα για αυτούς.
Είμαι εδώ κ. Πρόεδρε,
για να σας ζητήσω εκ μέρους αυτών των ανθρώπων να τους εμπνεύσετε. Δίνοντας χώρο στα ψηφοδέλτια, σε νέα πρόσωπα σε ανθρώπους που νιώθουν τα πάθη της κοινωνίας και δεν κουβαλούν τα βάρη της χρεοκοπίας.
Ανθρώπους που κάνουν στη ζωή τους πράξη την ιδρυτική διακήρυξη της Παράταξης:
> Καθοδηγούν, αντί να καταδημαγωγούν, εκπροσωπούν, αντί να καταδυναστεύουν.
> Σαρώστε τα πάντα, για να κάνουμε μια νέα αρχή. Αυτό ζητούν οι πολίτες.
Φίλες και Φίλοι, εκτός όμως από αυτούς τους ανθρώπους, που σήμερα νιώθουν αποκλεισμένοι, υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι. Υπάρχει ένας κόσμος που εξελίσσεται και αλλάζει. Και μαζί του παραδοσιακές αξίες της ζωής, αποκτούν διαφορετικό νόημα. Σήμερα, η έννοια Ελευθερίας μεταβάλλεται. Από το δικαίωμα να είναι κανείς αυτόνομος και ανεξάρτητος, περνάμε στο δικαίωμα της πρόσβασης, της συμμετοχικότητας και της βελτίωσης δια μέσου του διαμοιρασμού.
Το να μοιράζεται κανείς το σπίτι του ή το αυτοκίνητο του, έγινε επιχείρηση στις μέρες μας και φέρνει έσοδα. Η γνώση αλλάζει προσανατολισμό. Η αποκλειστική κατοχή της γνώσης παύει να είναι μια δύναμη, που κάποιος την κατέχει, εις βάρος του άλλου. Εξελίσσεται σταδιακά σε μια κοινή εμπειρία, που προσφέρεις σε άλλους ανθρώπους, με στόχο και αυτοί να βελτιώσουν τη ζωή τους.
Η ισχύς αλλάζει υφή. Πλέον ισχυρός δεν είναι αυτός που κάθεται στην κορυφή μιας ιεραρχικής πυραμίδας, αλλά όποιος συμμετέχει σε πολλά δίκτυα. Η αντίληψη για την κοινωνία είναι διαφορετική. Σήμερα οι πολίτες είναι περισσότερο ευαισθητοποιημένοι για το περιβάλλον, τα ζώα και την κοινή μας συνύπαρξη στον κόσμο. Με αποτέλεσμα να δημιουργείται μια συνείδηση κοινού μέλλοντος, πέρα από συμβατικά σύνορα. Όλους αυτούς τους ανθρώπους, θα τους βρει κανείς στο διαδίκτυο, τα Πανεπιστήμια, τις start up.
Είναι το πιο δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, που ταξιδεύει πολύ, παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις από το κινητό του, και έχει απαιτήσεις.
Όχι μόνο για μισθούς, αλλά για αξιοκρατία.
Καθημερινά συναντώ ολοένα και περισσότερους. Από γιατρούς με σπουδές, που παίρνουν ψίχουλα στο ΕΣΥ– και αναζητούν ευκαιρίες στα Εμιράτα ή τη Γερμανία μέχρι τεχνίτες που βρίσκουν πελάτες μέσα από εφαρμογές στο διαδίκτυο συνεχίζουν όμως να δουλεύουν σκληρά και στο τέλος της ημέρας το κράτος να τους παίρνει τα μισά μέσω της υπερφορολόγησης.
Τι περιμένουν όμως όλοι αυτοί από εμάς;
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ:
Καλύτερα σχολεία.
Με ξένες γλώσσες, γνώσεις προγραμματισμού και ψηφιακές δεξιότητες.
Περιμένουν δημόσια Πανεπιστήμια, ανοιχτά, ασφαλή και αξιολογημένα. Περιμένουν μια Πατρίδα που στηρίζει τις περισσότερες γεννήσεις, προστατεύει τα σύνορα της, έχει σύγχρονη αντίληψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και διδάσκει στα σχολεία το ρόλο του πολίτη.
Ονειρεύομαι κ. Πρόεδρε, πως σε 4 χρόνια να μπορώ να λέω σε ανθρώπους που έπεισα να σας στηρίξουν, πως πια ζούμε σε μια Ελλάδα που νιώθει σίγουρη για την ταυτότητα της.
Γιατί η Κυβέρνηση του Κ.Μητσοτάκη, φρόντισε μέσα από την Παιδεία, να εξοστρακίσει το λαϊκισμό και τις εθνικές ανασφάλειες. Σ’ ένα κόσμο που βιώνει τα αδιέξοδα της παγκοσμιοποίησης και πληρώνει τις μεγάλες ανισότητες, οφείλουμε να δηλώνουμε περήφανοι ως Έλληνες.
Γιατί η Ελληνικότητα από αρχαιότατων χρόνων δε βασίζεται στο δίκαιο του αίματος, αλλά στην Παιδεία, και σ’ αυτό που ο Ελύτης περιγράφει ως «ένα τρόπο να βλέπεις και να αισθάνεσαι τα πράγματα».
Και αυτό τον τρόπο, πρέπει να τον υπερασπιστούμε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου έχει ανθίσει. Είναι ο δεσμός που δίνει λόγο ύπαρξης σ’ αυτό το Έθνος. Στη Μακεδονία. Στη Β.Ήπειρο. Στην Κύπρο. Σε όλη τη διασπορά.
Όπου υπάρχουν Έλληνες στην ψυχή.
Φίλες και φίλοι κλείνω,
υπενθυμίζοντας σε όλους το εξής.
Αυτή η παράταξη δεν είναι ο χώρος μόνο όσων έχουν λύσει τα προβλήματα τους. Αλλά είναι ο φυσικός χώρος όσων αγαπούν την Πατρίδα, το Έθνος και θυσιάζουν πράγματα για να κάνουν τις ζωές μας καλύτερες. Εμείς είμαστε εδώ για να ενώνουμε και όχι για να διχάζουμε.
Είμαστε η παράταξη που υπερασπίζεται την Αριστεία, αλλά φροντίζει να μη μένει κανείς πίσω. Είμαστε η παράταξη που προωθεί τους καλύτερους, αλλά δίνει όλη την προσοχή της στους πιο αδύναμους. Εμείς δε θέλουμε ένα κόσμο περιχαρακωμένο σε τάξεις, εμείς θέλουμε μια κοινωνία που να μπορεί καθένας να πηγαίνει κόντρα στη μοίρα του και να τα καταφέρνει.
Η κοινωνική κινητικότητα πρέπει να αποκατασταθεί. Γιατί το τέλος της ημέρας, αν νιώθεις ότι μπορείς να γίνεις κάτι καλύτερο από αυτό που είσαι ή από αυτό που ήταν οι γονείς σου σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις όνειρα.
Και αυτό μας έλειψε πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Ευχαριστώ πολύ.